Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

20120612 ενήλικη μελαγχολία





Σήμερα οι άνθρωποι θέλουν να κάνουν ότι θέλουν, άλλα προπαντός να μην αγαπάνε. 
Γιατί; 
Διότι φοβούνται. 
Δεν θέλουν να δεσμευτούν. 
Θέλουν να καταναλώνουν μόνο και να συμπεριφέρονται μέσω των καταναλωτικών τους προσωπείων. 
Και ξέρεις ποσό υποφέρουν; 
Δεν ξέρουν πως να πλύνουν το πρόσωπο τους, γιατί δεν έχουν πια.
Μπορούν να εξαφανιστούν από τα μάτια μας, όμως δεν μπορούν να καταστραφούν. 
Κάποιος ήταν μπροστά στα μάτια μου πολύ καιρό, άλλος εξαφανίστηκε πολύ γρήγορα, όμως δεν μπορώ να πω ότι ο πρώτος υπήρξε περισσότερο και ο δεύτερος λιγότερο.
Δεν έχει σημαία αν κάποιος περνάει απ' το παράθυρό μου γρήγορα ή αργά.
Ξέρω σίγουρα ότι αυτός ο άνθρωπος υπήρχε και πριν τον δω και θα υπάρχει και αφού χαθεί από τα μάτια μου.


Αν αλλάξει το σύστημα και οι άνθρωποι ενδιαφερθούν για τις πέτρες και τα λουλούδια, το ξανασυζητάμε.