Το εκκλησάκι στην είσοδο της σπηλιάς είναι διπλό, έχει δηλαδή δύο Ιερά. Το Ιερό που «βλέπει» προς το εσωτερικό της σπηλιάς θεωρείται ότι κτίστηκε μεταξύ 10ου και 11ου αιώνα και είναι αφιερωμένο στον 'Αγιο Νικόλαο, ενώ το άλλο, του Αγίου Σπυρίδωνα, θεωρείται αρχαιότερο. Η ύπαρξη δύο Ιερών, καθώς και το γεγονός ότι αυτά βρίσκονται στραμμένα, όχι προς την Ανατολή, αλλά βορειοανατολικά το πρώτο και νοτιοανατολικά το δεύτερο, είναι στοιχεία ασυνήθιστα για την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Στη νοτιοδυτική πλευρά του βουνού, σε υψόμετρο 720μ., βρίσκεται η "Σπηλιά του Νταβέλη". Το σπήλαιο αυτό, πριν ονομαστεί έτσι, ονομαζόταν "Σπήλαιο των Αμώμων", δηλαδή των αγνών και αναμάρτητων, γιατί μόνο αυτοί μπορούσαν να εισέλθουν εκεί. Τώρα, για ποιο λόγο είχε αυτή την περίεργη ονομασία, είναι άγνωστο και περίεργο. Φημολογείται ότι ο περιβόητος λήσταρχος Νταβέλης στα μέσα του περασμένου αιώνα είχε ανακαλύψει υπόγεια περάσματα στη σπηλιά, που οδηγούσαν στην Αθήνα, αλλά και άλλες δυνάμεις, φυσικές και μη, που τον βοηθούσαν στους σκοπούς του. Το σπήλαιο έχει διαστάσεις περίπου 45x62 μέτρα και εξερευνήθηκε για πρώτη φορά από το ζεύγος Πετρόχειλου το 1935. Όπως διαβεβαιώνουν οι μελετητές δεν βρήκαν καμία στοά που να οδηγεί προς την Αθήνα. Πάντως αντίθετα με τα παραπάνω, η θεωρία της "κούφιας Γης" επιβεβαιώνεται μέρα με τη μέρα και από τον μετροπόντικα που συνέχεια έπεφτε σε κενά κάτω από το έδαφος και σε αρχαιολογικούς χώρους. Έχει παρατηρηθεί να υπάρχουν κάποια δεδομένη στιγμή στη σπηλιά του Νταβέλη ορισμένα περάσματα που οδηγούν στα ενδότερα του βουνού και λίγο αργότερα να είναι σα να μην υπήρξαν ποτέ...