
Άραγε είσαι μονός σου όταν ακούς το κύμα δίπλα σε μια ακρογιαλιά,
Πως ορίζουμε την θέση μας στον κόσμο;
Είμαστε τα στοιχεία της αστυνομικής μας ταυτότητας;
Είμαστε το βιογραφικό μας σημείωμα;
Είμαστε οι τόποι, οι άνθρωποι, οι στιγμές που αγαπήσαμε και πονέσαμε;
Μπορούμε φωτογραφίζοντας να ορίσουμε, ή έστω να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε ποιοί και ποιές είμαστε;
Μπορούν οι φωτογραφίες μας να αποκαλύψουν κάτι για μας;
Στις λίγες συναντήσεις του εργαστηρίου επιχειρήσαμε να θέσουμε τα παραπάνω ερωτήματα.
Οι φωτογραφίες της έκθεσης πιθανόν δείχνουν την αδυναμία καθαρής απάντησης, αλλά και τις εμμονές, τις συνήθειες, την ασφάλεια, την ομορφιά, τον φόβο και την αγάπη που συντροφεύει τη ζωή μας.
Ξενοφοβία είναι ο φόβος, τα αρνητικά συναισθήματα, η εχθρότητα, η δυσαρέσκεια που μας δημιουργεί το πρόσωπο του «άλλου», του ξένου. Ακραία μορφή ξενοφοβίας είναι ο ρατσισμός. Η λέξη πιθανότατα αποδίδει τη γαλλική xénophobie, που περιέχει τα ελληνικά συστατικά ξένος και φόβος. Ο Γάλλος κοινωνιολόγος Αλέν Τουρέν εξηγεί το φαινόμενο της ξενοφοβίας ως αντίδραση στη διαφορετικότητα του άλλου όχι μόνο ως προς τη φυσική του μορφή, αλλά και ως προς την κουλτούρα, τη θρησκεία ή τους τρόπους ζωής και, επιπλέον, ως αποτέλεσμα μιας κρίσης ταυτότητας που χαρακτηρίζει μια όλο και πιο ανασφαλή κοινωνία στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, των φυσικών καταστροφών, της οικονομικής κρίσης και των δυσκολιών της καθημερινής ζωής. Η αύξηση της ξενοφοβίας είναι μια ανησυχητική ένδειξη και για την ελληνική κοινωνία. Χθες ήταν ο Έλληνας που ξενιτευόταν στη Γερμανία, στην Αμερική, στην Αυστραλία, ο Έλληνας του ξεριζωμού και της προσφυγιάς, που ως ξενιτεμένος επιθυμούσε να τον υποδεχτούν με φιλικά αισθήματα. Σήμερα είναι ο Έλληνας που υποδέχεται τους ξενιτεμένους στη χώρα του, τα εξαγώγιμα προϊόντα της ανέχειας, της φτώχειας και των πολέμων άλλων χωρών. πηγή:www.asprilexi.com |
"Μη με διαβάζετε..όταν δεν ξέρετε κανέναν υπερσυντέλικο
αν δεν αγαπάτε τα ζώα
και μάλιστα τις νυφίτσες.
Αν δεν ακούτε τούς κεραυνούς ευχάριστα
οπουδήποτε.
Οταν δεν ξέρετε πως ο ωραίος Modigliani
τρείς η ώρα τη νύχτα μεθυσμένος
χτυπούσε βίαια την πόρτα ενός φίλου του
γυρεύονατς τα ποιήματα τού Βιγιόν
κι άρχισε να διαβάζει ώρες δυνατά
ενοχλώντας το σύμπαν.
Οταν λέτε τη φύση μητέρα μας και όχι θεία μας.
Οταν δεν πίνετε χαρούμενα το αθώο νεράκι.
Αν δεν καταλάβατε πως η Ανθούσα είναι μάλλον η εποχή μας.
ΠΡΟΣΟΧΗ
ΧΡΩΜΑΤΑ.
Μη με διαβάζετε
όταν
έχετε
δίκιο.
Μη με διαβάζετε όταν
δεν ήρθατε σε ρήξη με το σώμα...
Ωρα να πηγαίνω
δεν έχω άλλο στήθος."
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ