Στο Βόλο

Ο Όλυμπος, το τοπίο

Γερμανικό νεκροταφείο στην Αθήνα

Το Γερμανικό νεκροταφείο στο Διόνυσο ιδρύθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου του 1975 στην θέση Ραπετζωνα, 30 χλμ. Από την Αθήνα. Η περιοχή παραχωρήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση και σε αυτήν έγιναν οι ανακομιδες των λειψάνων των Γερμανών στρατιωτών που είχαν αρχικά ενταφιασθει σε άλλες περιοχές της Ελλάδας ( εκτός από την Κρήτη ). Περιλαμβάνει 68 ταφες του Α' Παγκόσμιου Πολέμου και 9.905 ταφές του Δεύτερου.

Κάτω Χώρα, Σέριφος

Κάτω Χώρα, Σέριφος

Άσπρος Κάβος, Σέριφος

Η απεργία της Σερίφου

Φωτογραφία απο το ιστορικό κτίριο του διοικητηρίου των ορυχείων στο Μέγα Λιβάδι 

Εκπομπή -- αφιέρωμα στην απεργία των μεταλλωρύχων της Σερίφου που κατέληξε στην αιματηρή σύρραξη της 21ης Αυγούστου με εφτά νεκρούς και δεκάδες τραυματίες. Πρόκειται για τη δεύτερη αιματηρή εργατική εξέγερση στη συνδικαλιστική ιστορία της Ελλάδος, μετά τα δραματικά γεγονότα της απεργίας του Λαυρίου, το 1896. Η εκπομπή ξεκινάει δίνοντας πληροφορίες για τις ιστορικές συγκυρίες της εποχής, που ευνόησαν τον ξεσηκωμό των μεταλλωρύχων της Σερίφου. Στην συνέχεια, παρουσιάζεται η ιστορία των μεταλλείων του νησιού, από το 1884, όταν ο Γερμανός μεταλλειολόγος ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΓΚΡΟΜΑΝ ανέλαβε την επιχείρηση. Το 1906, ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ, γιος του ΑΙΜΙΛΙΟΥ ΓΚΡΟΜΑΝ, συνέχισε την επιχείρηση με πολύ πιο σκληρή διαχείριση από του πατέρα του. Απάνθρωπη σκληρή δουλειά επί δωδεκάωρο, μεροκάματα πείνας και παντελή έλλειψη μέτρων ασφαλείας. Το 1916, ο συνδικαλιστής ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΠΕΡΑΣ, οργανώνει τους μεταλλωρύχους σε σωματείο. Τον Αύγουστο του 1916, οι μεταλλωρύχοι ξεσηκώθηκαν εναντίον του εργοδότη τους, ζητώντας εφαρμογή του οκταώρου και βελτίωση των άθλιων συνθηκών εργασίας. Για την προσωπικότητα του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΠΕΡΑ και το χρονικό της αιματηρής εξέγερσης στη Σέριφο καταθέτουν τις μαρτυρίες τους, η κόρη του συνδικαλιστή ΝΕΦΕΛΗ ΣΠΕΡΑ, ο λαογράφος της Σερίφου ΘΟΔΩΡΗΣ ΛΙΒΑΝΙΟΣ, ο παλιός μεταλλωρύχος ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΑΚΗΣ, ο πρόεδρος του σωματείου εργατών και λατόμων Σερίφου ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΤΑΜΑΤΑΚΗΣ και η τέως δήμαρχος του νησιού ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΥΝΟΔΙΝΟΥ. Κατά τη διάρκεια του επεισοδίου, προβάλλεται οπτικοακουστικό και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

Κάτω Χώρα, Σέριφος

Σέριφος, Μεγάλο Λιβάδι

Ο άνεμος

Μην εμπιστεύεσαι τον άνεμο που σου χαϊδεύει τα μαλλιά
που μπαίνει στ’ ανοιχτό πουκάμισό σου
και τρίβεται ερωτικά στο στήθος σου

Εκεί που δεν το περιμένεις βγάζει δόντια
εκεί που δεν το περιμένεις χώνεται στις σάρκες σου
και σε αδειάζει από τα μέσα
και σε αδειάζει τόσο που δεν απομένει
ούτε καν μεδούλι στα οστά σου
που δεν σ’ αφήνει ούτε ψίχουλο ψυχής
που γίνεσαι κοχύλι άδειο ηχείο
κουκούλι του κενού

Μην εμπιστεύεσαι τον άνεμο που πλέκει
τα δάχτυλά του μες στα δάχτυλά σου
και με υποσχέσεις για ταξίδια και φτερά σε νανουρίζει
ο θάνατος είναι η μόνη χώρα που γνωρίζει

Στήλωσε στέρεα τα πόδια σου στη γη
και τίναξέ τον από πάνω σου τον άνεμο.

Αργύρης Χιόνης

Πυρκαγιά στο Μεγάλο Λιβάδι Σερίφου

<<Μπροστά στην ράχη της Σέριφος τα πολυβόλα των μεγάλων κοσμοθεωριών παθαίνουν αφλογιστία>> γράφει ο Ελύτης προσπαθώντας να αποδώσει την ομορφιά και την επιβλητικότητα του τοπίου. << Το καλοκαίρι θα φτάνει πάντα πρώτα στην Σέριφο. Λες και είναι η μοναδική πύλη για τον ερχομό του θέρους στον κόσμο. Η Σέριφος σε κάνει να νιώθεις ότι σε γνωρίζει καλά. Δεν κοιτάς εσύ την άγρια ομορφιά της. Αυτή σε κοιτάει >> 

Σαλονικη Ιουνιος 2013

Ελλάδος κοιμητήρια

Το δένδρο του θανάτου, Taxus baccata ή Ίταμος

Σε κάποια είσοδο του Εθνικού Κήπου και συγκεκριμένα απέναντι από την προτομή του Βαλαωρίτη, υπάρχει ένα δένδρο το οποίο έχει την ονομασία "Τάξος η ραγοφόρος", η αλλιώς το δένδρο του θανάτου. Κατά την παράδοση αυτό εφύετο στις όχθες του Αχέροντα…

(Το είδος Taxus baccata ή Ίταμος ή ήμερο έλατο ή δέντρο του θανάτου, είναι ένα μυστηριώδες δέντρο, το μακροβιώτερο στην Ευρώπη (2.000-3.000 ετών) και ένα από τα αρχαιότερα δασικά είδη, ένα σπάνιο είδος που κινδυνεύει με εξαφάνιση.)

ΤΟ ΔΑΔΙ 19:40

Η Αρχαία Ακρόπολη της Αμφίκλειας

Ο παράγοντας του πεπρομένου και της αλλαγής που ελέγχει τα πάντα 20130501

Είναι μυστήριο πως το όνειρο, μας επισκέπτεται κάθε φόρα που κλείνουμε τα μάτια μας. Κοιμόμαστε με την αναμονή του και μόλις ξυπνήσουμε προσπαθούμε να το θυμηθούμε με κάθε λεπτομέρεια και να το αποκρυπτογραφήσουμε. Μήπως τελικά μέσα στο όνειρο κρύβεται πάντα μια βαθύτερη αποκάλυψη για το παρελθόν, το παρόν, η το μέλλον μας;