20120530 ενήλικη μελαγχολία

Κάτω απ' τα πόδια μου είναι η κρύα, παγωμένη γη, γύρω μου τεράστια δεντρά, πάνω απ'το κεφάλι μου είναι ο συννεφιασμένος

ψυχρός ουρανός. Αισθάνομαι το σώμα μου, αισθάνομαι το μυαλό μου γεμάτο από διαφορές σκέψεις. Και ταυτόχρονα ξέρω ότι όλα αυτά, όλη αυτή η παγωμένη γη και τα δεντρά και ο ουρανός και το σώμα μου κι οι σκέψεις μου έχουν δημιουργηθεί  τυχαία, κι ότι αυτός είναι προσωρινός κόσμος, δημιουργία των πέντε μου αισθήσεων. Ο κόσμος που δημιουργείται από μένα υπάρχει μοναχά επειδή είμαι κομμάτι του, και γι' αυτό διαχωρίζω τον εαυτό μου από τον κόσμο.

Ο άνθρωπος στην κοινωνία μας δεν μπορεί να κοιμηθεί χωρίς να πληρώνει για το μέρος που κοιμάται, δικαιούται δωρεάν αέρα ή νερό ή ήλιο μονό όταν είναι στο δρόμο. Το μονό δικαίωμα που έχει είναι να περπατάει σ' αυτό το δρόμο, μέχρι να κουραστεί, ή να μην μπορεί να περπατήσει, πρέπει να συνεχίζει να προχωράει.

20120528 ενήλικη μελαγχολία

Δεν μπορώ
ούτε μ' αγάπη το χέρι να σας δώσω
να σας πω κάτι
μια ευχή, μια παρηγοριά, μια κραυγή
για τούτη
την ξέφρενη Κοινωνία
που ξέχασε
να λέει και <<καληνύχτα>>
στον εαυτό της.

20120521 ενήλικη μελαγχολία

                                   
                                   Δεν έχω
                                   μάθει να κλέβω
                                   Ο κήπος ήταν μικρός
                                   κι' όμορφος
                                   Έκοψα
                                   το κόκκινο τριαντάφυλλο
                                   κι' έφυγα
                                   Φωνές
                                   Διαμαρτυρίες
                                   Κρατώ το τριαντάφυλλο
                                   και τρέχω
                                   μυρίζει
                                   μυρίζει
                                   Η ζωή μου 
                                   ο θάνατος του
                                   σ' ένα προάστειο της Αθήνας
                                   τον Μάιο 2012.

Athens 20120518

20120515 ενήλικη μελαγχολία*

                                                              Έτσι
                                                              από απλή περιέργεια
                                                              μέτρησα
                                                              την πλατεία
                                                              που παίζανε τα παιδιά
                                                              σε
                                                              μια γειτονιά στην Πατησίων
                                                              τη βρήκα
                                                              όλη κι όλη
                                                              32,05 τετραγωνικά μέτρα
                                                              μπορεί
                                                              να ήταν λανθασμένο το μέτρημα
                                                              Μέτρησα
                                                              όμως τα φωτεινά πρόσωπα των παιδιών
                                                              θα ταν πάνω από εβδομήντα
                                                              Δεν αμφισβητώ
                                                              μπορεί
                                                              και εδώ
                                                              να κάνω λάθος
                                                              τα πάντα στην Αθηνά
                                                              χάνουν
                                                              την αξιοπιστία τους.




                                                              *από τα σκουπίδια του δρόμου μας

Who's missing from the picture?

Is it the one you love?

20120510 ενήλικη μελαγχολία

Αυτά που μπορούμε να δούμε και ν' αγγίξουμε είναι απλώς ψευδαίσθηση. 

                                                                                 Απολαύσεις.

Μπορώ να στείλω τις σκέψεις μου σε πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους ταυτόχρονα,

                           θα διασχίσουν τις θάλασσες και θα πάνε σε διαφορετικούς τόπους. 

Οι σκέψεις μου από μονές τους είναι, μπορούν να βρίσκονται ταυτόχρονα σε χιλιάδες μέρη. 

Όμως το σώμα μου μπορεί να βρίσκεται μονό σ' ένα μέρος τη φορά. 

Φαίνεται σαφέστερα ότι τα πιο κατανοητά και προφανή πράγματα δεν ειναι τα μονα που υπαρχουν. Υπάρχει και κατι αλλο: το ασαφές, το άγνωστο, το αντιφατικό και το ανύπαρκτο.

Thessaloniki 20120506

όπως πήγα, δεν θυμάμαι πως είμαι πίσω, 

να θυμάστε δεν έχω δύναμη, 

ήθελα τις στιγμές που έχετε ξεχάσει

Athens 20120501