Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

Ο νέος μου συγκάτοικος από την Κρήτη φερμένος


''Σαν'' αετός ανοίγεις τα φτερά σου
ο πιο ΄μορφος απ΄ όλους να πετάξεις
καθώς με παίρνεις στα βαθιά της αγκαλιάς
μ΄ενα φιλι σου την καρδιά μου να τινάξεις

''Σαν'' ήλιος περιλούζεις την ζωή μου
με χρυσοκέντητες αχτίδες με φωτίζεις
και καθώς χάνεται για πάντα η φωνή μου 
στολίδι σε ορίζω το κόσμο να στολίζεις

''Σαν'' μια νεράιδα σε βλέπω στα όνειρα μου
να κάνεις θαύματα σε μισητούς ανθρώπους
κι εγώ που μίσησα για χάρη σου καρδιά μου
χάνομαι, φεύγω σε κολασμένους τόπους

Και καθώς πνίγηκα μέσα στις ψευδαισθήσεις
οριοθετήθηκα σε ξεχασμένα ''σαν''
ξέχασα ότι σε είχα πάντα δίπλα μου
δυο μάτια, μια καρδιά που μ΄άγαπαν

Γιάννης Μπορμπαντωνάκης

Γράφει ποιήματα γιατί είναι ο μονός ο τρόπος για να επικοινωνεί με το εσωτερικό του εγώ..
Εκεί που κάνεις δεν μπορεί να ακούσει..
Εκεί που κάνεις δεν μπορεί να δει..
Εκεί υπάρχουν οι λέξεις γι΄ αυτόν.