Ο Ιερός Ναός της Παναγίας Νερατζιώτισσας είναι κτισμένος στις παρυφές του λόφου Πέλικα, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται η διασταύρωση των οδών Αγίου Κωνσταντίνου και Νερατζιωτίσσης. Παρουσιάζει σπουδαίο αρχαιολογικό ενδιαφέρον, δεδομένου ότι στη θέση της βρισκόταν το ιερό της Αμαρυσίας Αρτέμιδος, η οποία αποτελούσε την κύρια λατρεία στον αρχαίο δήμο Άθμονον. Στο ιερό αυτό, που ονομαζόταν και Αμαρύσιον, οφείλει το όνομά του το Μαρούσι.
Η Παναγία Νερατζιώτισσα έχει καταλάβει τη θέση παλαιότερου οικοδομήματος, του οποίου τμήμα των αρχαίων θεμελίων είναι ορατό. Στην κατασκευή της παρατηρείται μεγάλη χρήση υλικού, προερχόμενου από παλαιότερα κτίσματα χριστιανικών ναών της παλαιοχριστιανικής και μέσης βυζαντινής περιόδου. Ο χρόνος ίδρυσής της τοποθετείται στην πρώτη περίοδο της Τουρκοκρατίας στην Αττική, δηλαδή μεταξύ 1456–1687. Χαρακτηρίζεται μονόχωρος δρομικός, καμαροσκέπαστος ναός, με ημικυκλική αψίδα ιερού και μεταγενέστερη προσθήκη νάρθηκα στη δυτική πλευρά. Αναστηλώθηκε το 1923 και κηρύχθηκε «προέχον βυζαντινό μνημείο» με Βασιλικό Διάταγμα.
Κομμάτια από το στο ιερό της Αμαρυσίας Αρτέμιδος:
