Η αρχαία Θίσβη βρίσκεται στους νότιους πρόποδες του Ελικώνα πλησίον του σημερινού ομώνυμου χωριού (παλαιότερα Κακόσι). Εκτείνεται ανάμεσα στο λόφο του Παλαιόκαστρου στα βόρεια και στην άκρη της πεδιάδας που ορίζεται στα νότια από τον Ελικώνα και καλείται Νεόκαστρο. Στον Όμηρο αναφέρεται ως «πολυτρήρων Θίσβη», επειδή στα βράχια της φώλιαζαν πολλά περιστέρια. Στην κλασική εποχή εως το 338 π.Χ. ανήκε στη χωρική περιφέρεια της Θεσπικής. Στην κρίσιμη σύρραξη του Γ΄ Μακεδονικού πολέμου η πόλη τάχθηκε στο πλευρό των Μακεδόνων, ωστόσο αναγκάστηκε μα ανοίξει τις πόρτες της στον Φλαμινίνο στα 170 π.Χ. Τείχος ακανόνιστης πολυγωνικής τοιχοποιίας περιθέει το βορειοδυτικό τμήμα της ακρόπολης ( Παλαιόκαστρο). Αντίθετα, το ανατολικό τμήμα του τείχους της κάτω πόλης και οι προμαχώνες του Νεόκαστρου, είναι κτισμένα κατά το ισόδομο σύστημα του 4ου αι. π.Χ. Η οχυρωμένη ακρόπολη της αρχαίας Θίσβης στο λόφο Παλαιόκαστρο στα ΒΔ του χωριού και το Ν-ΝΑ τμήμα του οχυρωματικού τείχους της κάτω πόλεως στο λόφο του Νεόκαστρου στα Ν-ΝΑ του χωριού.
Στο τείχος της κάτω πόλης
διατηρείται πύλη προστατευόμενη από τετράγωνο πύργο. Η οχύρωση χρονολογείται
στον 4ο αι. π.Χ. Από την αρχαία πόλη προέρχονται εκατοντάδες ανάγλυφα και
επιγραφές από τον 5ο αι. π.Χ εως τον 3ο αι. π.Χ. ενώ ο Παυσανίας αναφέρει πως
στην περιοχή υπήρχε ιερό του Ηρακλή και γιορτή προς τιμήν του ήρωα, τα Ηράκλεια.