Εκεχειρία

Μιλημένη σιωπή
στην ακρώρεια των ψιθύρων,
φιλούν τα χείλη
την άρνηση του χρόνου
μήπως κι εξιλεωθούν οι καταφάσεις
οι συνειρμοί των ανεπίδοτων παραπόνων
που βουλιάζουν σε μάτια υγρά
στου φιλιού τα κλειστά βλέφαρα
με απλωμένα τα χέρια.

Άλλη μια εκεχειρία,
αμνηστεύει την απουσία
συνθηκολογεί με την παρουσία
στις προεκτάσεις των παύσεων
στα ενδεχόμενα που στένεψαν φόβους
για να χωρούν επιθυμίες
και ν’ αδειάζουν πόνοι
σε μελλοντικές υποθήκες.

Θα ’ρθει καιρός μου ’χες πει:
«θα ενταφιασθεί το σκοτάδι
στης αυγής την ανάληψη».
Πόσο ήθελα να σε πιστεύω τότε,
να κρεμώ το ξημέρωμα στην πόρτα
και με σχοινί την πρώτη ακτίνα
να εξημερώνω
την ασάλευτη δίνη της αγωνίας… για αύριο. 

Κώστας Μίχος (1938-1974)